|
TLG 1836 001 :: ANONYMI AULODIA :: Anonymi aulodia (P. Oxy. 15.1795) ANONYMI AULODIA Hexametr.
Lyr. Anonymi aulodia (P. Oxy. 15.1795) Source: Young, D. (ed.), Theognis. Leipzig: Teubner, 1971: 119–121.
Citation: Fragment — (line) | ||
t | ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΑΥΛΩΙΔΙΑ | |
1 | []κεφαλὴ στεφάνω[] []ν μετὰ τοῦ μέλαν[ος] []κω καὶ κλωνία [] []ω μετά μου δύο κ[] | |
| 5 | []οις φανερῶ γὰρ ε.[] [].οι καὶ σίσατε τω[] []κ̣ων ἀνέμων ι̣.[] []ς περὶ δάκτυλον[] πλοκάμους λευκούς | |
|---|---|---|
| 10 | []θ̣ανεῖν ὅτι πα[] []ε γούνατα ν.[] []σ̣σ̣ο̣θε[] [].[] | |
| 13 | ..... | Column end |
2 | []ν [] []ν̣ω []υς αὔλι μο[ι] | |
| 5 | []ω[....]ου [].[...... ] []εσας []η̣ς̣ αὔλι μο[ι] | |
| 8 | ........ | 119 |
3 | [Θ..................] | |
| 1 | μηδ’ ἀδικ〈ε〉ῖν ζήτει, μηδ’, ἂν ἀδι[κῆι, πρ]οσερίσηις· φεῦγε φόνους καὶ φεῦγε μάχας, φ[ῖ]σαι δι̣α̣φ̣ρ̣ο̣νε[ῖ]ν̣. εἰς δ’ ὀλίγον πονέσεις, καὶ δεύτερον οὐ μεταμέληι. αὔ[λ〈ε〉ι μοι]. | |
| 5 | Ἶδ{ι}ες ἔαρ, χειμῶνα, θέρος· ταῦτ’ ἐστὶ διόλου· ἥλιος αὐτὸς [ἔδυ], καὶ νὺξ τὰ τεταγμέν’ ἀπέχει· μὴ κοπία ζητεῖν, πόθεν ἥλιος ἢ πό̣θ̣ε̣[ν] ὕδωρ, ἀλλὰ π[ό]θεν τ̣[ὸ] μύρον καὶ τοὺς στεφάνου[ς] ἀγοράσηις. αὔλ〈ε〉ι μο[ι]. | |
| 10 | Κρήνας αὐτορύ[το]υς μέλ[ιτ]ος τρ〈ε〉ῖς ἤθελον ἔχειν, πέντε γαλακτορύτους, οἴνου δέκα, δ[ώδε]κα μύρου, καὶ δύο πηγαίων ὑδάτων, καὶ τρ〈ε〉ῖς χιονίνων. παῖδα κατὰ κρήνην καὶ παρθένον ἤθελον ἔχειν. αὔλ〈ε〉ι μο[ι]. | |
| 15 | Λύδιος αὐλὸς ἐμοί, τὰ δὲ Λύδια παίγματα λύρας, | |
| κα̣[ὶ] Φρύ̣γ̣[ιο]ς κάλαμος, τὰ δὲ τ̣α̣ύρε̣α τύμπανα πονεῖ· ταῦτα ζ̣ῶ̣ν̣ αἶσα̣ί̣ τ’ ἔρ〈α〉μαι, καὶ, ὅταν ἀποθάνω, αὐλὸν ὑπὲρ κεφαλῆς θέτε μοι, παρὰ ποσ〈σ〉ὶ δὲ λύρ〈α〉[ν]. αὔλ〈ε〉ι μοι. | 120 | |
| 20 | Μέτρα τί[ς] ἀ̣ν̣ πλούτου, 〈τίσ〉 ἀνεύρατο μέτρα πενίας, ἢ τίς ἐν ἀνθρώποις χρυσοῦ πάλιν εὕρατο μέτρον; νῦν γὰρ ὁ χρήματ’ ἔχων ἔτι πλε[ί]ονα χρήματα θέλει, πλούσιος ὢν δ’ ὁ τάλας βασανίσ[δ]εται ὥσπερ ὁ πένης. αὔλ[〈ε〉ι μοι]. | |
| 25 | Νεκρὸν ἐάν ποθ’ ἴδηις καὶ μνήματα κωφὰ παράγηις, κοινὸν ἔσοπτρον ὁρᾶι〈σ〉· ὁ θανὼν οὕτως προσεδόκα. ὁ χρό[ν]ος ἐστὶ δάνος, τὸ ζῆν πικρός ἐσθ’ ὁ δανίσας, κἂν τότ’ ἀπαιτῆσαί σε θέληι, κλαίων [ἀ]ποδίδοις. αὔλ〈ε〉ι μοι. | |
| 30 | Ξέρξης ἦν βασιλε[ὺ]ς ὁ λέγων Διὶ πάντα μερίσαι, ὃς δυσ〈ὶ〉 πηδ̣α̣λ[ί]ο[ι]ς μόνος ἔσχισε Λήμνιον ὕδωρ. Ὄλβι〈ο〉ς ἦν ὁ Μίδας, τρὶς δ’ ὄλβιος ἦ̣ν̣ ὁ [Κ]ι̣ν̣ύ̣ρ̣[α]ς̣, ἀλλὰ̣ τ̣ί̣ς̣ ε̣ἰ̣ς Ἀ̣ΐ̣δ̣α̣ ὀβολοῦ πλέον ἤλυθεν ἔχων; | |
| αὔλ〈ε〉ι μοι. | 121 | |